என் அப்பா
தட்டுத் தடுமாறி எட்டு அடிஎடுத்து
ஏங்கித் தவிக்கயிலே
என்னே ! என்னருகே ஓடிவந்து நீ
சின்னக்கை தொட்டு
எடுத்து அடிவைக்க
சொல்லிக்கொடுத்தாயே!
அப்பா எனச்சொல்லி என் நாவில் நான் படிக்க
எத்தனித்து நிற்கையிலே
நாவால் நான் படிக்க
நற்பாடம் சொன்னாயே!
அறுசுவையும் நான்சுவைக்க
அள்ளிக்கொடுத்தவனே !
பட்டினியாய் நீ இருந்த காலமதை
நான் கண்டதில்லையப்பா !
பட்டினியாய் நானிருக்க
நீ விட்டதில்லையப்பா!
ஊருக்கு உத்தமனாய்
நீ இருந்த காலமதை
ஊர் சொல்லி நான் கேட்க
என் உள்ளம் விம்முதையா !
வாழ்க்கைப் பாடத்தை
நீ சொல்லி நான் கேட்ட
கால நினைவெல்லாம்
கண்முன்னே நிற்குதையா !
கண்ட இடமெல்லாம்
எனைப்பற்றி நீ கூற
கண்டவர்கள் கூறியதை
காதினிக்க கேட்டதெல்லாம்
உன் முகத்தை நான்பார்க்க
அத்தனையும் தெரியுதையா !
ஊர்மெச்ச வாழ்ந்ததில்லை
உத்தமன் நான்னென்று
நீ கூறி திரிந்ததில்லை
ஊருக்கு நீ உழைக்க
ஒருபோதும் மறந்ததில்லை !
துயரத்தில் வந்தவரை
நீ பார்த்து நின்றதில்லை !
குணங்கெட்ட மக்களையும்
நீ வெறுத்து ஒதுக்கவில்லை !
என் வாழ்க்கை நலமாக்க
நீ பட்ட துன்பமெல்லாம்
என்நெஞ்சம் என்றென்றும்
என் நினைவில் மறக்கவில்லை !
அத்தனைக்கும் நல்லவரை
ஊர் போற்றும்உத்தமரை
இரக்கமில்லா எமனிங்கே
ஏன்னெடுத்துச் சென்றானோ !
எமனே! உனக்கெமன்
இவ்வுலகில் இருந்திலையோ !
நான் துடிக்க வேண்டும்மென்று
காலகனே நினைத்தானோ !
நீ உழைத்த உழைப்பெல்லாம்
போதுமென்று நினைத்தானோ !
பெற்றவனே நீ என்றும்
என்னருகில் இருப்பாயோ !
நேருதுன்பம் யாவையுமே
தீர்த்து வைத்து விடுவாயோ !
என் நெஞ்சில் என்றென்றும்
நீ இருந்து வாழ்வாயோ !
உன் செயலை என் நெஞ்சம்
என்றென்றும் மறையாது
நான் தூங்கும் நேரத்தில்
உன் நினைவும் கலையாது !
அப்பா ! உன் நினைவில்
எந்நாளும் வாழ்த்திடுவேன் !
என்னருகில் நீ இருந்து
என்றென்றும் காத்திடப்பா
